بررسی اثر بخشی درمان ترکیبی معنوی-شناختی-رفتاری گروهی در درمان افسردگی غیر بالینی جوانان

چکیده: افسردگی یک بیماری شایع روانی است. در دهه اخیر به منظور درمان افسردگی از رویکرد درمانی یکپارچه معنوی- شناختی- رفتاری استفاده می شود. بر این اساس توجه به رویکردهای اسلامی در چارچوب معنوی- شناختی- رفتاری برای درمان اختلالات روانی به ویژه افسردگی از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار است. در این پژوهش از طرح تحقیقی شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل استفاده شد.84 نفر از بانوان ساکن محله سهل آباد شیراز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در ده جلسه دو ساعته درمان شرکت کردند. شرکت کنندگان در این پژوهش به مقیاس های افسردگی بک نسخه دوم (1974)، اضطراب بک (1990)، احساس گناه کوگلر و جونز (1992)، احساس تنهایی پلوپوزیان و همکاران (2004)، حرمت خود روزنبرگ (1989)، ظرفیت معنوی خدابخشی و همکاران (1392) و سلامت معنوی پلوپزیان و الیسون (2000) قبل و بعد از دریافت درمان پاسخ دادند و نهایتاً داده ها با روش آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج داده ها نشان داد که، درمان ترکیبی معنوی- شناختی- رفتاری با رویکرد عرفان اسلامی در کاهش مشکلات هیجانی مانند افسردگی، اضطراب، احساس گناه و احساس تنهایی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری موثر بوده است. یافته دوم حاکی از اثربخشی این درمان در افزایش حرمت خود بود. نهایتاً آخرین یافته نشان داد که ظرفیت معنوی و سلامت معنوی مراجعان بعد از شرکت در این درمان به طور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش داشته است(001/0=p). نتیجه این که در این تحقیق نشان داده شد، درمان ترکیبی معنوی- شناختی- رفتاری مبتنی بر رویکرد عرفان اسلامی توانسته است تا حد معناداری مشکلات هیجانی(افسردگی، اضطراب، احساس گناه و احساس تنهایی) را کاهش دهد و در افزایش حرمت خود، ظرفیت معنوی و سلامت معنوی موثر باشد.